امام على علیهالسلام :
أرسَلَهُ عَلى حِینِ فَترَةٍ مِنَ الرُّسُلِ و طُولِ هَجعَةٍ مِنَ الاُمَمِ و اعتِزامٍ مِنَ الفِتَنِ وَانتِشارٍ مِنَ الاُمُورِ و تَلَظٍّ مِنَ الحُرُوبِ و الدُّنیا کاسِفَةُ النُّورِ ، ظاهِرَةُ الغُرورِ عَلى حِینِ اصفِرارٍ مِن وَرَقِها و إیاسٍ مِن ثَمَرِها ؛
«نهج البلاغه، خطبه 89»
خداوند او را در زمانى فرستاد که روزگارى بود پیامبرى برانگیخته نشده بود ، و مردم در خوابى طولانى به سر مى بردند.
و فتنه ها بالا گرفته و کارها پریشان شده بود، و آتش جنگ ها شعله مى کشید، و دنیا بى فروغ و پر از مکر و فریب گشته، برگ هاى درخت زندگى به زردى گراییده و از به بار نشستن آن قطع امید شده بود.
